Het Balatonavontuur
Blijf op de hoogte en volg Anna
27 September 2012 | Hongarije, Boedapest
...hier ben ik weer ;) Het duurt steeds iets langer, ik weet het, voor er weer een nieuw stuk is. Maar goed, er gebeurt ook niet elke week evenveel.
Afgelopen week is er vrij weinig gebeurd. Ik had school op sommige dagen en ben voor de rest uitgegaan. Ik heb het nog steeds super naar mijn zin, hoewel ik iedereen 'thuis' ontzettend veel mis!
Donderdagavond 20 september had ik om 12 uur 's avonds precies met Ron en papa afgesproken op skype. We zouden dan op de '21e' voor hem zingen. Het was van geweldige kwaliteit, niet pap?! ;)
Verder is één ding het waard om volledig uit te schrijven. Een paar dagen ervoor had ik ook al met pap geskyped. Ik had het toen gehad over dit kamp waar iedereen naar toe ging, en ik wilde eigenlijk ook wel. Het kostte alleen nogal wat, maar pap bood aan me bij te schieten. Vol goede moed ben ik het kaartje gaan kopen. Maar daar moest ik wel (met een brak hoofd, trouwens) 2 uur voor door een universiteits'gebied' lopen (verschillende gebouwen), want níémand wist waar ik de studenten'balie' kon vinden! Uiteindelijk is het me gelukt.
Ik had er echt heel veel zin in: één groot feest, dat moest wel goedkomen! In de trein was het dan ook één groot gekkenhuis: een hele trein vol (Erasmus)studenten uit heel de wereld, Pálinka drinkend (de goorste aller tijden trouwens, maar iedereen dronk het toch) en feestend tot we bij het feest aankwamen.
Daar duurde het een eeuwigheid om je in te schrijven: er zat maar één meisje om iedereen in te schrijven. Vervolgens werd je ingedeeld in een groep (ik zat in groep 5) en gingen we 'wat' spelletjes doen om elkaar te leren kennen... alleen waren het er niet drie, of desnoods vijf, nee: het was ruim twee uur lang. Iedereen was het helemaal zat, wilde vrije tijd. Bovendien was iedereen uitgehongerd. Ben ik nou gek, of is dit mijn Hollandse logica; maar als je mensen in de mail samen wilt laten reizen met die trein, en wilt verzamelen om kwart voor 11 (wat 's ochtends opstaan en ontbijten betekent) en je wilt dat iedereen (ook zij die met een andere trein aankwamen) vóór 3 uur aankomt: wat is dan het eerste wat in je hoofd opkomt als organisator? Wat is het eerste datn je regelt? LUNCH! En dat hadden ze dus niet, weer zo lekker geregeld. Wat me helemaal een facepalm bezorgde was toen ik aan een van de 'leiding' vroeg waar ik lunch kon krijgen, en hij antwoordde dat dat er niet was, ik daarop vroeg waarom dat er dan niet was (zie mijn redenering hierboven) en hij antwoordde met: "ja... ja, da's eigenlijk wel een goeie vraag ja...". Sorry hoor, niet om arrogant te doen, maar ik had in m'n eentje dat hele feest beter kunnen organiseren dan zij allemaal bij elkaar. Nog wat meer voorbeelden: er was nergens wc-papier, de douches bij onze slaapzaal hadden geen gordijnen, de douches ergens anders die dat wel hadden, hadden geen warm water, er was niet genoeg wijn ingeslagen, er was bij de drankspelletjes nergens plaats voor ons groepje en bovendien waren deze spelletjes niet aangekondigd, waardoor ik in een hemdje bij 5 graden rondliep, enz....
's Avonds was er dan eindelijk eten, vrije tijd en feesten. Kon ik me eindelijk bezighouden op een manier die bij m'n leeftijd paste (dus geen spelletjes voor twaalf-jarigen: damn, daar geef ik lés aan!). Helaas werd ik flink teleurgesteld. De rest van de avond ging namelijk om zuipen (en het liefst zo veel mogelijk) en het vinden van iemand voor een one-night stand. Ineens was ik geen twaalf meer, maar zo'n 16, denk ik. Wat een stelletje pubers mij elkaar! Drinken en uitgaan kan ik heel goed, maar niet om het vinden van een 'bed'partner. Die heb ik al. Uitgaan doe ik om gewoon lekker te dansen en plezier te hebben. Ik wilde er graag weg. Ik heb met Ron gebeld, en die adviseerde om het die avond nog even aan te zien. Dat heb ik gedaan, maar toen ik een gelijkgestemde vond, besloot ik de volgende ochtend na het ontbijt weg te gaan.
Ik heb lekker niks gedaan en de volgende ochtend tot 2 uur uitgeslapen. Ik heb nog nooit zo'n goede beslissing gemaakt.
Verder ben ik dinsdagavond naar het afscheidsfeestje van een vriend van Lívia geweest middenin Budapest, waar we op de muziek van twee leden van Polish Coffee midden op straat hebben gedanst en gefeest. Kijk, dat doe ik dus veel liever! ;-)
Tot de volgende keer lieve mensen! ;P
Afgelopen week is er vrij weinig gebeurd. Ik had school op sommige dagen en ben voor de rest uitgegaan. Ik heb het nog steeds super naar mijn zin, hoewel ik iedereen 'thuis' ontzettend veel mis!
Donderdagavond 20 september had ik om 12 uur 's avonds precies met Ron en papa afgesproken op skype. We zouden dan op de '21e' voor hem zingen. Het was van geweldige kwaliteit, niet pap?! ;)
Verder is één ding het waard om volledig uit te schrijven. Een paar dagen ervoor had ik ook al met pap geskyped. Ik had het toen gehad over dit kamp waar iedereen naar toe ging, en ik wilde eigenlijk ook wel. Het kostte alleen nogal wat, maar pap bood aan me bij te schieten. Vol goede moed ben ik het kaartje gaan kopen. Maar daar moest ik wel (met een brak hoofd, trouwens) 2 uur voor door een universiteits'gebied' lopen (verschillende gebouwen), want níémand wist waar ik de studenten'balie' kon vinden! Uiteindelijk is het me gelukt.
Ik had er echt heel veel zin in: één groot feest, dat moest wel goedkomen! In de trein was het dan ook één groot gekkenhuis: een hele trein vol (Erasmus)studenten uit heel de wereld, Pálinka drinkend (de goorste aller tijden trouwens, maar iedereen dronk het toch) en feestend tot we bij het feest aankwamen.
Daar duurde het een eeuwigheid om je in te schrijven: er zat maar één meisje om iedereen in te schrijven. Vervolgens werd je ingedeeld in een groep (ik zat in groep 5) en gingen we 'wat' spelletjes doen om elkaar te leren kennen... alleen waren het er niet drie, of desnoods vijf, nee: het was ruim twee uur lang. Iedereen was het helemaal zat, wilde vrije tijd. Bovendien was iedereen uitgehongerd. Ben ik nou gek, of is dit mijn Hollandse logica; maar als je mensen in de mail samen wilt laten reizen met die trein, en wilt verzamelen om kwart voor 11 (wat 's ochtends opstaan en ontbijten betekent) en je wilt dat iedereen (ook zij die met een andere trein aankwamen) vóór 3 uur aankomt: wat is dan het eerste wat in je hoofd opkomt als organisator? Wat is het eerste datn je regelt? LUNCH! En dat hadden ze dus niet, weer zo lekker geregeld. Wat me helemaal een facepalm bezorgde was toen ik aan een van de 'leiding' vroeg waar ik lunch kon krijgen, en hij antwoordde dat dat er niet was, ik daarop vroeg waarom dat er dan niet was (zie mijn redenering hierboven) en hij antwoordde met: "ja... ja, da's eigenlijk wel een goeie vraag ja...". Sorry hoor, niet om arrogant te doen, maar ik had in m'n eentje dat hele feest beter kunnen organiseren dan zij allemaal bij elkaar. Nog wat meer voorbeelden: er was nergens wc-papier, de douches bij onze slaapzaal hadden geen gordijnen, de douches ergens anders die dat wel hadden, hadden geen warm water, er was niet genoeg wijn ingeslagen, er was bij de drankspelletjes nergens plaats voor ons groepje en bovendien waren deze spelletjes niet aangekondigd, waardoor ik in een hemdje bij 5 graden rondliep, enz....
's Avonds was er dan eindelijk eten, vrije tijd en feesten. Kon ik me eindelijk bezighouden op een manier die bij m'n leeftijd paste (dus geen spelletjes voor twaalf-jarigen: damn, daar geef ik lés aan!). Helaas werd ik flink teleurgesteld. De rest van de avond ging namelijk om zuipen (en het liefst zo veel mogelijk) en het vinden van iemand voor een one-night stand. Ineens was ik geen twaalf meer, maar zo'n 16, denk ik. Wat een stelletje pubers mij elkaar! Drinken en uitgaan kan ik heel goed, maar niet om het vinden van een 'bed'partner. Die heb ik al. Uitgaan doe ik om gewoon lekker te dansen en plezier te hebben. Ik wilde er graag weg. Ik heb met Ron gebeld, en die adviseerde om het die avond nog even aan te zien. Dat heb ik gedaan, maar toen ik een gelijkgestemde vond, besloot ik de volgende ochtend na het ontbijt weg te gaan.
Ik heb lekker niks gedaan en de volgende ochtend tot 2 uur uitgeslapen. Ik heb nog nooit zo'n goede beslissing gemaakt.
Verder ben ik dinsdagavond naar het afscheidsfeestje van een vriend van Lívia geweest middenin Budapest, waar we op de muziek van twee leden van Polish Coffee midden op straat hebben gedanst en gefeest. Kijk, dat doe ik dus veel liever! ;-)
Tot de volgende keer lieve mensen! ;P
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
