Even wennen

Op de 26e was het dan zo ver... Ik kon eindelijk Ron op gaan halen van het vliegveld. Eindelijk weer even samen zijn na 2 maanden! Ik had op Google Maps de postcode van het vliegveld ingetypt en had zo mijn route gevonden naar het vliegveld.
Toen ik uitstapte wist ik natuurlijk niet precies waar ik heen moest, maar wel welke richting. Links, aan de andere kant van de weg, kon ik al vliegvelden zien, dus ik moest goed zitten. Ik liep en liep verder. Aan de linkerkant kwam maar geen vliegveld-'ingang', dus wat moest ik nu... Ik liep maar verder, en vroeg op een gegeven moment aan een voorbijganger die Engels kon welke kant de ingang van het vliegveld op was. Hij vertelde dat het 'een kilometer die kant op was', de kant die ik dus al op ging. Weer in mijn gemoed gesterkt liep ik door, maar na nog zo'n 20 minuten liep die moed weer behoorlijk naar mijn schoenen, waarin mijn voeten de kilometers wel begonnen te voelen...
Bedenkend dat ik met mijn handbagagekoffer vol zomerkleren, een laptop en noem het maar op, liep, was het geen pretje: want op een gegeven moment hield zelfs het voetpad op, en moest ik door het gras lopen en uiteindelijk zelfs ook een greppel of twee... En al die tijd kon ik links het vliegveld zien liggen.
Ron had me ondertussen al gebeld, want ik was nu al later dan we hadden afgesproken op het vliegveld. Ik had uitgelegd waarom het zo lang duurde en was doorgelopen. Wat moest ik anders? Gelukkig zag ik een bushalte, en een halve minuut later kwam er een bus aangereden die naar het vliegveld ging. Ik had toch nog geluk.
Zou je denken. Want aangekomen op het vliegveld kon ik Ron niet vinden. En mijn beltegoed was op. Gelukkig belde Ron mij op, waardoor we (na drie keer heen en weer gelopen te zijn tussen de twee aankomsthallen) elkaar toch nog vonden.

We hebben die avond weinig meer gedaan. De week zelf is echt heel erg leuk geweest, hoewel het samenzijn me toch het meest deed. Ons hotel was een heel fijne afwisseling van het studentenhuis. Ron en ik hebben het eiland overgelopen, hebben Budapest's meest bekende gebouwen bekeken (niet heel uitgebreid, maar toch), zijn naar de spa bij ons hotel geweest, hebben pompoenen gemaakt voor Halloween met een Engels vriendinnetje van mij hier, hebben op heel lekkere plekjes gegeten en zijn een schattige kerstmarkt overgelopen. Maar zoals ik al zei, we zijn vooral samen geweest :)

---

Vanochtend vroeg heb ik Arjen (voor hen die hem niet kennen: Arjen is een goede vriend van mij van Balfolk) op het vliegveld gezet (en dat was veels te vroeg). Het was leuk om weer iemand van m'n vriendengroep te zien. Ik mis jullie allemaal zo!! :)
Arjen sliep op het bed van de nooit opgedaagde roommate.

Tot ze vrijdagavond ineens voor mijn deur stond, toen Arjen en ik net van beneden kwamen.

Ik was compleet van m'n voeten geschopt, om maar even wat Engels te verbasteren. Ik wist van niks, en nu voelde ik me schuldig voor Arjen (want dit was zijn vakantie en ik had hem een bed beloofd), voor, zo heet ze, Monika (want die wist ook niet wat er nou aan de hand was), en heel stiekem ook voor mezelf. Ik vond het best heel moeilijk, die eerste paar dagen, om er aan te wennen dat ik niet meer een kamer voor me alleen had, dat ik ineens van alles moest gaan delen, m'n spullen niet meer op het extra bed kon droppen en zometeen nog moet gaan schoonmaken ook (haha ;) )!

Even tussendoor: ze is echt ontzettend aardig, ze gaat vanavond mijn haar vlechten omdat ze vind dat ik zulk mooi lang haar heb (en zij heeft kort haar), en ze kan dat goed zegt ze. Ik ben superbenieuwd naar het resultaat!

Met Arjen heb ik ook ontzettend gezellige dingen gedaan. Ik had voor hem van tevoren al een OV-kaart voor een week gekocht, dat is goedkoper namelijk daan een 3-dagenkaart (huh?) plus een eendagskaart. We hebben donderdag niet heel veel meer gedaan; vrijdag zijn we door de stad gaan lopen (we hebben op de een of andere manier veel kerken bezocht, haha) en hebben we 's avonds het Gypsybandje bezocht waar ik vaak heenga. Daar hadden we ook met twee hele aardige meiden, die Arjen in het vliegtuig ontmoet had, afgesproken. Zaterdag hebben we 's middags een boottour op de Donau gemaakt; dat was echt heel leuk. Daarna zijn we naar The House of Terror gegaan. Dat is een muzeum in het pand waar de twee schrikbewinden van Hongarije hun hoofdkwartier hadden: de Nazipartij en daarna de Communistische Partij. Ik vond dat de meest memorabele beleving van het weekend, dat komt echt heel erg bij je binnen.
Om de schrik wat af te wimpelen zijn we daarna naar een restaurantje geweest waar iemand uit mijn dormitory werkt op vrijdagen en zaterdagen (ik had hem leren kennen hier en toen vertelde hij me dat. Ik zei dat ik dat weekend dan waarschijnlijk wel langs zou komen). Daar hebben we niet alleen heerlijk gegeten: we kregen ook gratis Pálinka van Máté (zoals hij heet). Echt ontzettend aardig! Ook was er een DJ die van liejdes zoals Lady Gaga, maar ook Nirvana en noem het maar op, Big Band en Jazz-achtige nummers maakte. Dus waren Arjen en ik in topstemming: tijdens het eten meezwingend en radend welke 'cover' dit dan weer was.
Daarna wilden we nog uitgaan, maar eerst zouden we naar mijn dormitory gaan. Halverwege het Városliget (het City Park achter/voor mijn huis) hoorden we echter muziek. We waren nog in de stemming van goede muziek, en dit bleek Hard Rock te zijn. Het klonk zo leuk dat we besloten naar binnen te gaan; en we hebben er echt een superleuk optreden gezien. Uiteindelijk zijn we niet eens verder uitgegaan.
Zondag begonnen we met de Hop-on-Hop-off-bus te pakken, waar we een ticket voor hadden, en te stoppen bij Buda Castle. Daar hebben we behoorlijk lang rondgelopen, en de prachtige Matthiaskerk bekeken. Echt een aanrader: ik vond hem mooier dan (veel) kerken in Rome!
Toen we erachter kwamen dat de laatste HOHO-bus (haha, die afkorting is best vet, zie ik ineens XD) bijna zou vertrekken, zijn we gauw naar de halte gegaan, en zijn we nog bovenop een van de bergen van Buda geweest met een prachtig uitzicht over de Donau en Budapest 'by night'.

Daarna hebben we nog gegeten met de Helmondse meiden bij de Hummus Bar. Ik weet niet of die ook in Nederland is, maar wat een heerlijk eten hebben ze daar! Absoluut ook een keer heengaan, ook als je een carnivoor bent is dit heeeeerlijk! We hebben de avond afgesloten met een paar Piña Colada's bij een 'cheap-ass' café/barretje dat ons halvewege al begon aan te geven (zonder woorden) dat ze ons eigenlijk weg wilden hebben. Wij vonden dat supergrappig natuurlijk, dus we bleven daarom alleen maar meer zitten. Op een gegeven moment kregen we zelfs de rekening op tafel! Ik vroeg aan ons groepje wie er om de rekening gevraagd had, maar dat had niemand!
Het was supergezellig, maar de volgende keer ga ik wel ergens anders heen, haha!

Tot de volgende keer XD Als bonusmateriaal staat er iets bij 'video's': op een dag zat ik in de computerruimte, toen ik ineens een hele boel gebuzz en gezang (ofzoiets, dacht ik) hoorde. Ik loop naar de ingang van het gebouw (op de halve verdieping is een balkon), waar allemaal meiden stonden, en wat stond daar beneden...? Kijk zelf maar. ;)